Tsja, Tom Cruise... wat vind ik van die man? Ik had ooit een vriendin die in haar slaapkamer drie levensgrote filmposters van hem had opgehangen. Als ik bij het zoenen mijn ogen opende, keek Tom me uit alle hoeken aan. Dat was dan ook haar truukje om het leuk te houden. Soms kneep ze haar ogen bijna dicht, net zo lang tot ik heel in de verte op Tom begon te lijken. Meestal lukte dat pas als ze haar ogen helemaal sloot. En één keer moest ze er zelfs de kamer voor uit! Ach, het klinkt lullig maar ik kon er niets van zeggen want zelf probeerde ik haar tegen beter weten in op Linda de Mol te laten lijken. Toen ik haar uiteindelijk vroeg om af en toe enthousiast 'Willkommen bei Traumhochzeit' te roepen kreeg ze argwaan en hebben we er een punt achter gezet.
Hoe dan ook: ik heb het niet zo op Tom. Het is goed om dat in te gaten te houden, anders zou de objectiviteit van mijn besprekingen er wel eens onder kunnen gaan lijden. Ahum. (Uitleggen waarom je tegen iemand een ongefundeerde wrok koestert is niet hetzelfde als objectief blijven, Martijn - Ed.)

Mission Impossible 2, door de marketingmachine bij voorkeur afgekort tot M:I-2 (massa gedeeld door positie minus het kwadraat? - Ed.) is zwak. Het verhaal is nog dunner dan Ally McBeal na een maandje Montignaccen. Normaal gesproken doe ik daar niet zo moeilijk over bij actiefilms, want als je een echt plausibele reden zoekt om iemand met twee machinegeweren in zijn handen op een motorfiets van een flatgebouw te laten springen, om maar eens een wat te noemen, ben je al snel twee uur kwijt aan de inleiding van het verhaal. Dan is het toch makkelijker om een eendimensionale boef de dochter van een tandpastaheld te laten gijzelen: zo komt er tenminste schot in de zaak!
Over het uitgangspunt van M*I/2 zul je me dan ook niet horen: een medicijnenfabrikant betaalt een onderzoeker om een smerig virus te ontwikkelen inclusief bijbehorend medicijn. Het plan komt me bekend voor, want ik heb zoiets ooit nog voorgesteld als afstudeerproject. Niet alleen werd dat afgewezen, maar ik moest meteen de modules 'Ethiek 1 en 2' herkansen! Ik weet er nog steeds net zo veel van als Ed van natuurkunde, trouwens. Tree-huggin' hippy crap... zaken zijn zaken hoor!
Hoe dan ook: Ethan Hunt mag dat klusje opknappen en 'de minister zal alle betrokkenheid ontkennen, indien hij gearresteerd wordt'. Ik vraag me trouwens af waarom want ten eerste komt Hunt geen enkele diender tegen en ten tweede lijkt dit me niet het soort missie waar de overheid zich voor hoeft te schamen. Wat verwachten ze nou?
"Beste kiezers, we hebben onze beste geheime agenten een gevaarlijk virus laten vernietigen."
"Boeh! Aftreden! We hadden anders mooi een weekje vrij kunnen nemen en in onze kamerjas TV kunnen kijken!"

Anyway, waar ik me in M>I(2) nogal aan stoorde was het volgende: supermaskers. Ik ben al een tijdje niet bij de Body Shop geweest maar kennelijk is het tegenwoordig mogelijk om binnen een paar seconden een perfect lijkend masker te fabriceren waardoor zelfs mensen die al jaren samenwerken elkaar niet meer herkennen. In 'Face Off' hadden ze nog het fatsoen dat met chirurgie aan te pakken, maar hier wisselen ze van maskers zoals u en ik van zonnebril. Daardoor krijg je hele goedkope plotwendingen, want om de haverklap graait iemand in zijn nek en trekt dan een masker los, waar hij perfect gekapt en zonder een spoortje make-up lijm onder vandaan komt. Ik zal wel weer te kritisch zijn, maar zo hoeft het van mij niet meer. Ze flikken dit truukje een keer of vijf en het wordt al snel erg voorspelbaar.
Verder heeft special agent Ethan Hunt last van een ernstige ziekte, Flashbackus Interruptus: zodra hij iets belangrijks moet doen (bijvoorbeeld de allerlaatste ampul met virussen vernietigen) denkt hij uitgebreid terug aan onaangename gebeurtenissen uit het verleden, wat de boeven gelegenheid geeft om alsnog binnen te komen stormen en rustig te mikken. Die man moet echt even langs de bedrijfspsycholoog want dit is zo geen doen.
Om de missie af te ronden moet Hunt contact leggen met meester-inbreekster Nyah, die niet alleen handig is met sloten maar ook een relatie heeft gehad met de boef van dienst. Die boef is op zijn beurt weer een ex-collega van Hunt en daarmee vrijwel helderziende wat diens acties betreft. Zei iemand daar 'cliché?' Dacht ik wel. Heel slim opgemerkt, maar kun je even je bek houden als ik zit te vertellen? Dank je wel.

Verder valt er weinig schokkends te melden: Ethan heeft weer een excuus om aan een touwtje te gaan hangen en regisseur John Woo heeft een excuus om veel spectaculaire actiescenes te filmen, hoewel die man zichzelf vrijwel niet meer kan overtreffen en de gemiddelde kijker, jij dus, in deze film niets nieuws onder de zon zal zien. Nog een klein kritiekpunt: de werking van het virus wordt getoond door middel van tamelijk gore grimagetechnieken. Wie wel eens een krantenfoto van een Ebolaslachtoffer heeft gezien weet misschien welke kant het uit gaat: bloederige zweren, korsten, dat werk. Wie besmet is heeft 20 uur om een inenting te krijgen en anders is het einde oefening. Al na vijf uur ziet het eerste slachtoffer er niet al te best meer uit. Toch raar dat de mooie Nyah na zeker 15 uur nog steeds zonder problemen op de cover van Vogue kan, al zie ik dat liever dan dat ze vol met bulten en zweren rondloopt.
Het grapje bestaat al sinds deel 1 maar gaat nu weer op: ze hadden het 'Mission Implausible' moeten noemen.

Tom Cruise, die deze keer kennelijk heel dapper heeft meegestunt maar verder weer net zo sullig uit zijn ogen kijkt als altijd, tekende mede voor de productie. Dat wil volgens mij voornamelijk zeggen dat hij zich met het verhaal heeft bemoeid, want ik zie Tom nog niet opbellen naar een cateringbedrijf om vijfhonderd broodjes te bestellen. Nooit gedacht dat ik het zou zeggen, maar hij had zich beter bij het acteren kunnen houden. De conclusie is dan ook dat M^I±2 een behoorlijk zwakke film is, zélfs voor een onbeschaamde Bond-kloon.

Score: 5/10
Martijn Warnas

Er is inmiddels ook een review van Mission Impossible 3.