De formule van Disney is inmiddels bekend: het echte verhaal is ondergeschikt
aan de film, om het voor de koters zo aantrekkelijk mogelijk te maken.
Bovendien wordt er een aantal dieren aan de mix toegevoegd, of op zijn
minst dierachtige wezens zoals pratende kandelaars. Dan nog een paar
(vaak schitterende) liedjes en een vrouwelijke hoofdpersoon met een taille
die het beste in microns uitgedrukt kan worden en hoppa, klaar.
Daar is overigens niks mis mee, behalve misschien voor de beeldvorming
van het schoonheidsideaal van de kids. Ik kan me altijd goed vermaken
met een Disney-film, met name wat betreft de liedjes. Jammer dus, dat
in Tarzan niet gezongen wordt. Afgezien daarvan is het een leuke film,
waar de routine echter een beetje aan af te zien is.
Moet ik het verhaal van Tarzan nog uitleggen? Nee toch zeker? Tarzan
kon spreken met de dieren (hoor mij... kon... alsof hij echt heeft bestaan)
en dat komt mooi uit omdat dit een Disneyfilm is en het nu dus niet bij
veelbetekenende, begripvolle blikken van die beesten hoeft te blijven. Zo
is er een kolonie pratende apen, een pratende olifant en een pratende
kapstok. Herstel, de pratende kapstok is Jane Porter (met de stem en het
smoeltje van Minnie Driver), die samen met haar vader en een 'enge man'
(met de geweldige stem van Brian Blessed) de gorilla's komt bestuderen.
De enge man is ingehuurd voor de bewaking maar heeft een geheime agenda,
namelijk het vangen van de gorilla's. Zie je, er zijn namelijk maar twee
verhaallijnen bij Tarzan:
In Tarzan wordt een nieuwe animatietechniek gebruikt, Deep Canvas genaamd. De karakters op de voorgrond worden op de normale manier getekend, maar de achtergrond komt uit de computer. Dat maakt zeer spectaculaire scene's mogelijk en dat hadden de animatoren ook gemerkt want Tarzan besteedt een aanzienlijk deel van zijn tijd aan het slingeren door de lianen. Bovendien, en dat zag je Johnny Weismuller nooit doen in verband met splinters, kan Tarzan over met mos begroeide takken glijden zoals een skater om die pionnetjes. Hij doet zelfs pootje over.
Jammer hoor, dat er geen liedjes zijn. Akkoord, er is een mooi nummer van Phil Collins, maar de 'incidental music' bestaat volgens mij voor een groot deel uit overgebleven restjes van The Lion King. Dit is wel de MacDonalds hamburger onder de Disneyfilms: er zit werkelijk niets verrassends in, maar dat komt ook omdat de doelgroep (kinderen, en die zijn zo conservatief als de pest) daar niet van gediend is. Het betekent wel dat volwassenen hier veel minder uit halen dan bijvoorbeeld Beauty and the Beast of The Lion King. Daar is mijn cijfer dan ook op gebaseerd. Met het zoethouden van kinderen houd ik me niet bezig: dit had best iets minder voorspelbaar kunnen zijn en er zou geen speelgoedbeest minder om verkocht worden. Desondanks de moeite van het kijken waard.
Score: 6/10
Martijn Warnas
Kleine aanvulling: ik kreeg de soundtrack in handen en daar bleken toch diverse nummers op te staan. Ze worden echter allemaal gezongen door Phil Collins en aangezien de songs van die man sprekend op elkaar lijken dacht ik dat het steeds hetzelfde liedje was... Mooie deuntjes hoor, dat wel. Maar kennelijk heeft het toch weinig indruk op me gemaakt.