Deel drie alweer, wat vliegt de tijd. Deel I dateert uit 1993. Toen bestond het World Wide Web nog maar amper, met krap 200 websites. Ik geloof dat een 368 met 16 MB ram toen het neusje van de zalm was. Zo lang geleden dus alweer. En wat waren we stil van die dinosaurussen uit de computer!
Na vijf jaar werd het truukje herhaald, met de meeste flauwe plotwending die je je maar kunt voorstellen: er was nog een 'reserve'-eiland met dino's! Daar werd ook weer flink heen en weer gerend door mensen die beter zouden moeten weten. De wandeling werd voortgezet op het vasteland, in een King Kong-achtige finale. Dus wat verwacht je van deel III? Wel, logischerwijze zou het hele verhaal zich nu op het vasteland moeten afspelen, waarbij de dino's bijvoorbeeld San Francisco plat konden leggen. Zo voorspelbaar is deel III echter niet, al wil dat niet zeggen dat het script de originaliteitsprijs wint. Het thema van deel III is namelijk: een reddingsactie. En nu allemaal tegelijk (en denk erom: teleurgesteld!): "Aaaaahw..."

Isla Sorna, het reserve-eiland uit deel II, is momenteel verboden gebied. De VN patrouilleert in het gebied en we weten allemaal hoe grondig en daadkrachtig de VN is, dus is er een illegale toeristenindustrie ontstaan waarbij smokkelaars je zo dicht bij het eiland brengen als je zelf wilt. En zo komt een jochie van vijftien jaar na een uit de hand gelopen zweefvluchtje achter een speedboat (hoe heet dat, parasailing ofzo?) op het eiland terecht. Big fucking deal, denk ik dan. Dat heet natuurlijke selectie: stomme mensen komen op een stomme manier aan hun einde.
Dan richten wij onze blik nu op Dr. Alan Grant (Sam Neill), die deel II even oversloeg maar nu weer van de partij is. Hij werkt nog steeds als paleontoloog en heeft zich heilig voorgenomen om nooit meer een voet op dat eiland te zetten. Dan komt de steenrijke Paul Kirby om de hoek kijken. Paul mag graag samen met zijn vrouw gekke dingen doen, en dan heb ik het niet over natte selderij of ingevette cavia's, maar meer dingen als bergtoppen beklimmen of de zuidpool bezoeken. En nu willen ze een rondvlucht boven Isla Sorna, met de beste gids die er te vinden is. Billy, de iets te enthousiaste assistant van Dr. Grant, heeft de zaak al geregeld voor Grant er goed en wel erg in heeft. Samen met wat zware jongens gaat de expeditie op pad en je kunt er natuurlijk vergif op innemen dat ze neerstorten. Waarna het kat en muis-spel tussen mens en dinosaurus voor de zoveelste keer begint.
Deze keer is de Raptor slimmer dan ooit, aangezien Dr. Grant heeft ondekt dat ze op een primitieve manier met elkaar kunnen praten. Nou, dat komt hun tactische inzet zeer ten goede want het groepje krijgt het niet makkelijk. Natuurlijk dienen de randfiguren als dinovoer en blijft de vrouw (gespeeld door Téa Leoni) ongedeerd. Zo gaat dat altijd in dit soort gevallen: de man die weet hoe het machinegeweer werkt, is als eerste de sigaar.

Vraagje tussendoor: hoe komt een dinosaurus aan een telefoontoestel in zijn maag? En hoe krijg je die telefoon weer terug?

Ik zit nu wel te mopperen, maar eigenlijk is deel III helemaal niet slecht. De karakters blijken heel anders te zijn dan je op het eerste gezicht zou denken, de film vervalt niet al te duidelijk in herhaling (afgezien van het 'dinosaurus jaagt ondanks ruime voorraad trage, vegetarische soortgenoten zeer fanatiek op mensen'-thema dat de knappe koppen onder u misschien al hebben bespeurd) en is op zijn tijd grappig, spannend of allebei. Als je voor de derde keer in de achtbaan gaat zitten moet je ook niet zeiken dat je de baan al kent, nietwaar? Trouwens, het verhaal zet de deur op een kier voor een eventueel vierde deel. Hier zijn we voorlopig nog niet vanaf!

Score: 8/10
Martijn Warnas